فرح از سال ۱۹۶۸ عضو کنفدراسیون دانشجویان ایرانی درآمریکا بود.

ندا ابراهیمی، دختر فرح که هنگام خروج از ایران دوساله بود، درباره روحیه شاد و امیداور مادرش درآخرین لحظات زندگی می‌گوید: “مادرم حتی تا آخرین ساعات حیاتش می‌گفت و می‌خندید. اوعاشق مردم بود و قصه‌هایشان. این میراثی است که برای من گذاشته. من فکرمی‌کنم درست مثل او هستم.”

زندگی فرح ابراهیمی سراسر مبارزه بود که هفت سال آخرآن به مبارزه با بیماری سرطان گذشت.