فرنگیس حبیبی روزنامه‌نگار، نویسنده و فعال فرهنگی، صبح شنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۷ (۱۶ فوریه ۲۰۱۹) بعد از یک دوره‌ی بیماری سخت، در بیمارستانی در پاریس درگذشت. او حدود دو دهه در بخش فارسی رادیوی بین المللی فرانسه فعالیت ‌کرد و چندین سال هم ریاست آن را بر عهده داشت.

فرنگیس در رشته‌ی جامعه‌شناسی تحصیل کرده بود و عنوان پایان‌نامه‌ی او «زنان در جامعه‌ی در حال گذار ایران» بود. در فاصله سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ عضو کنفدراسیون دانشجویان ایرانی بود. بعد از انقلاب، همراه همسرش به ایران بازگشت. اما در دوران جنگ ایران و عراق دوباره کشور را ترک کرد و به فرانسه رفت.

فرنگیس نویسنده‌ای توانا و مسلط بر زبان، فرهنگ وادبیات فارسی بود. آخرین یادداشت‌های او تحت عنوان «جنگ با من از دور سخن گفته است» ۱۰ روز پیش از مرگش، به زبان فرانسه و در پاریس منتشر شده است. او به دلیل بیماری‌اش نتوانست در رونمائی کتابش در یکی از کتابفروشی‌های پاریس حضور داشته باشد.

فرنگیس حبیبی انسانی با فرهنگ و نکته سنج بود. در مناسبات، صمیمی و در دوستی، بی تکلف بود.
فرنگیس در باره کتابش می گوید – این اثر مانند هر اثر خلاق دیگر رنگی از واقعیت دارد و تلالویی از خیال.
او در این کتاب درباره تغییر فضا در مدت کوتاهی پس از انقلاب نوشته است : چند هفته اول انقلاب مثل یک صبح بهاری بود، شکوفا و پر از وعده… هر روز صبح روزنامه‌ها بدون سانسور منتشر می‌شدند، ظهر برای رسیدن به یک کنفرانس به سمت دانشگاه هجوم می‌آوردیم… کم کم تظاهرات به سمت اعدام این و آن پیش رفت، اسلامگرا، ملی‌گرا یا کمونیست هم فرقی نمی‌کرد، همه از ته حنجره‌هایشان فریاد می‌زدند فلانی باید اعدام شود.
فرنگیس حبیبی در ایام انتخابات ریاست جمهوری ۸۰ و ۸۴ برای پوشش اخبار این انتخابات به ایران سفر کرده بود.
او درباره این سفرها گفته است: این‌‌ها رویدادهایی بودند که با جان و دل و پوست احساس کردم. برای منی که همیشه از خارج کشور کار کرده بودم رویارویی با مردم در خیابان‌ها و تنفس در فضای پرجوش و خروش انتخابات ارزشمند بود. یک روزنامه‌نگار فرانسوی هیچ‌وقت نمی‌تواند چنین حسی را درک کند.