هوشنگ امیرپور در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت و در جریان شرکت در جنبش دانشجویی به کنفدراسیون جهانی پیوست. او که در آغاز در شهر فلورانس اقامت داشت، به سازماندهی پرداخت و دیری نپائید که سازمان دانشجویان ایرانی در آن شهر را به یکی از واحدهای فعال کنفدراسیون تبدیل ساخت. هوشنگ پس از چندی به اندیشه­­ های مارکسیستی روی آورد و در ادامه همین راه به سازمان انقلابی پیوست. او در فاصله سال­ های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ سه بار به عضویت هیأت دبیران کنفدراسیون انتخاب شد.

امیرپور در رأس کمیسیونی از اعضای کنفدراسیون، زمینه­ ی تدوین کتابی را در باره­ ساواک فراهم آورد که از طرف کنفدراسیون جهانی انتشار یافت. یکی دیگر از اقداماتی که او در آن نقشی با اهمیت ایفا کرد، سازماندهی مبارزات کنفدراسیون در مقابله با جشن­ های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی در ایران بود.

او در سال ۱۳۵۸ به عضویت هیأت اجرائیه سازمان انقلابی و سپس به عضویت رهبری حزب رنجبران ایران انتخاب شد. با حمله ی رژیم جمهوری اسلامی به حزب رنجبران، در سال ۱۳۵۹ مخفی و سرانجام در اسفند ۱۳۶۱ دستگیر و پس از مدتی به جوخه­­ ی اعدام سپرده شد.