بهرام در سال ١٣٢۵ در تبریز در یک خوانواده فرهنگى به دنیا آمد و در همان شهر دبستان را به پایان برد و متوسطه را در دبیرستان منصور تبریز شروع نمود. دبیرستان منصور در آن سال هاى سرکوب و خفقان آریامهرى دانشگاه انقلاب در تبریز محسوب می شد. بهرام در این دبیرستان فعالیت سیاسى را آغاز نمود و آبدیده شد از جمله یاران بهرام در این دبیرستان زنده یادان کرامت دانشیان و یوسف آلیارى بودند که سینه کرامت دانشیان را گلوله های رژیم پهلوی سوراخ کرد و رخسار همیشه خندان یوسف آلیاری را جانیان جمهوری اسلامی غرقه به خون کردند. بهرام در این دبیرستان فعالیت سیاسى را آغاز نمود و آبدیده شد و براى ادامه تحصیل به سال ١٣۴٣ به ترکیه رفت تا در دانشگاه استانبول به تحصیل خویش ادامه دهد. آنجا بهرام جزو پایه گذاران کنفدراسیون بود، همانجا بود که با زنده یادان دنیز گزمیش و ماهی چایان که از فعالین جنبش انقلابی و دانشجویی در دانشگاه استانبول بودند آشنا گشت، هر دوی این انقلابیون را رژیم ترکیه کشت.
گرایش بهرام به مارکسیسم او را به صفوف سازمان انقلابی کشاند که این خود باعث شد تا مسیر زندگی‌اش دگرگون گردد. با کودتای نظامی در ترکیه به سال ۱۹۷۱ او به همراه یازده تن از همفکرانش به اتهام “دانشجویان کمونیست” از کشور ترکیه اخراخ شدند.
در ادامه مبارزه بود که شش ماه قبل از انقلاب با رهنمود سازمان انقلابی مبنی بر رفتن علنی اعضا و کادرهای سازمان به ایران، بهرام نیز راهی ایران شد تا این بار مبارزه علیه رژیم شاه را در ایران پی گیرد. با ورود به ایران کارش را در کمیته رهبری سازمان انقلابی در آذربایجان آغاز کرد.
در نخستین کنگره حزب رنجبران ایران در سال ۱۹۷۹ بهرام به عضو مشاور در کمیته مرکزی حزب برگزیده شد. او تا پایان زندگی عضو حزب ماند. بهرام سال ها در کردستان علیه رژیم جمهوری اسلامی مبارزه کرد و بعدها بلاجبار به ترک آن دیار شد. او به آلمان شهر هانور رفت و آنجا جزو فعالین کمیته دفاع از جنبنش کارگری بود.
بهرام سال ها از بیماری در عذاب بود. او در ۹ فوریه ۲۰۱۷ فوت کرد.