مشدى حسن در اسفند سال ١٣٠۴ در تبریز به دنیا آمد. در جوانى  به سال ١٣٢۴ وارد فرقه دمکرات آذربایجان که تازه تأسیس بود، شد. کارت عضویت شماره ۴٠٠ فرقه را همیشه و سال¬ها همراه داشت که یکى از افتخارات بزرگ مشدى حسن بود. مشدى حسن بعد از حمله رژیم استبدادى پهلوى به آذربایجان و سرکوب فرقه دمکرات به آلمان پناه آورد. او نه مدرسه رفته بود و نه خواندن و نوشتن را آموخته بود. در اوائل اقامت در آلمان – هامبورگ خواندن و نوشتن را خود به خود یاد داده بود. او در هامبورگ به ایرانیان برنج مى¬فروخت و از آن امرار معاش می¬کرد. در واقع به مشدی حسن برنج-فروش شهر هامبورگ شهره بود. او از همان بدو ورود به آلمان به صفوف کنفدراسیون پیوسته و در تمام جلسات هفتگى، تظاهرات¬ها، سمینارها و کنگره¬های واحد هامبورگ فعال بود. او هم¬چنین به سازمان تازه تأسیس انقلابى پیوسته و کمک¬هاى مالى فراوانی به این تشکیلات می¬کرد. مشدى¬حسن هم با نظام شاهنشاهى مخالف بود و هم از همان روز اول تأسیس جمهورى اسلامى با آن به مخالفت برخاست. به شعار “نه شرقی، نه غربی” آن دوره، “و نه عرب” را هم افزود و از این طریق مخالفت خود را با جمهوری اسلامی نشان داد. بعد از فروپاشى شوروى مشدى حسن توانست به آذربایجان سفر کند. او به مزار پیشه¬ورى، رهبر فرقه دمکرات رفت تا دسته گلى بر مزارش بگذارد. او در پشت عکسی که آنجا انداخته، نوشته است: “من نمردم تا اینکه به آرزویم رسیدم.”
او در ٨٠ سالگى در سوم مارس ۲۰۰۵ در هامبورگ درگذشت.