حمید عنایت در هشتم شهریور ماه ١٣١١ در تهران زاده شد. او دبستان و دبیرستان را با نمرات عالى در دارالفنون در رشته ادبى به پایان رساند و سپس راهى دانشگاه حقوق تهران شد. او قبل از رفتن به دانشگاه به دو زبان انگلیسى و فرانسه مسلط بود. سال ١٣٢٩-١٣٣٢ حمید در دانشگاه با افکار چپ و مترقى آشنا شد و با چند روزنامه منتسب به حزب توده از جمله “شهباز”همکارى می¬کرد. او تحصیل در دانشگاه حقوق را ناتمام گذاشت و در سال ١٣٣۵ براى ادامه تحصیل در رشته علوم سیاسى به لندن رفت. همان جا با دانشجویان و فعالان سیاسى ساکن لندن پیوند خورد و به خاطر ویژه-گى¬هاى فردیش، دانش و فراست علمى و شوخ¬طبعى خیلى زود به محور آن-ها تبدیل شد. در این زمان محمود یکى از فعالین جنبش دانشجویان در لندن بود. او به همراه منوچهر ثابتیان، پرویز نیکخواه، پرویز اوصیاء، حسن رسولى و محسن رضوانى، انجمن دانشجویان ایرانی در لندن را پایه¬گذاری کرد. حمید در تهیه و نشر “نامه پارسى” نقش مهمى داشت و در آن قلم مى¬زد. از مهم¬ترین فعالیت¬هاى سیاسى عنایت شرکت در کنگره دوم کنفدراسیون در لندن (دی¬ماه ١٣٣٩)، همراه با مهرداد بهار، منوچهر ثابتیان، ژاله سیاسى و محسن رضوانى بود.
حمید عنایت فوق¬لیسانس خود را در سال ١٣٣٧ با دفاع از تزى با عنوان”افکارعمومى بریتانیا و بحران نفت ایران” به پایان رساند و دکتراى خود را نیز در مدرسه اقتصاد و علوم سیاسى دانشگاه لندن در سال ١٣۴١ به پایان برد. او در سال ١٣۴۵ به ایران بازگشت و در دانشگاه حقوق دانشگاه تهران مشغول به کار شد.
عنایت بعد از انقلاب اسلامى ایران را ترک کرد و دوباره به انگلستان رفت. او در اکسفورد به تحقیق درباره “اندیشه سیاسى در اسلام معاصر” پرداخت.
حمید عنایت در مرداد ١٣۶١؛ یک ماه مانده به ۵٠ سالگى¬اش، در بازگشت از فرانسه به انگلیس در هواپیما دچار سکته قلبى شد و در آسمان لندن درگذشت.