رحمت خسروی در سال ۱۹۵۸ برای ادامه تحصیل در رشته معماری به شهر رم / ایتالیا رفت. او قبل از رفتن به ایتالیا دو سال در دانشکده معماری تهران مشغول به تحصیل بود و بعد به همراه جهانگیر حسن لی، عزت زینالی، ابراهیم مهدویان و خسرو صفائی ترجیح دادند برای ادامه تحصیل به رم بروند.

رحمت از نوجوانی به مسائل سیاسی آشنائی داشت و تحت تاثیر برادر بزرگش که با توده ای ها نشست و برخاست داشت، قرار گرفته بود. او در ایتالیا عضو کنفدراسیون دانشجویان ایرانی و یکی از پایه گذاران فدراسیون دانشجویان در ایتالیا بود. رحمت  خسروی در کنگره پنجم در اشتوتگارت و در کنگره ششم در فرانکفورت جزء دبیران کنفدراسیون بود. او در سال ۱۳۵۸ به ایران رفت و پس از یک سال به ایتالیا برگشت و در کارهای فرهنگی و سیاسی کماکان فعالیت می کرد. او به بیماری سرطان دچار شد و در اثر همین بیماری فوت کرد.