صادق در سال ۱۳۲۰ در تبریز محله شاپور در یک خانواده مذهبى متولد شد. پدرش آیت¬الله خسروشاهی، بعد از انقلاب در کابینه بنى¬صدر وزیر مسکن شد. صادق دبستان و دبیرستان را در تبریز “دبیرستان فردوسى” به پایان برد و براى ادامه تحصیل به استانبول – ترکیه- رفت. آنجا در دانشکده پزشکى ثبت نام نمود. صادق قبل از رفتن به ترکیه در اعتراضات دانش¬آموزی آن دوره در تهران شرکت فعال داشت، به قول معروف یک مبارز آبدیده بود و به محض ورود به ترکیه وارد کارزار مبارزاتى در کنفدراسیون دانشجوئى گردید. صادق انسانی عدالت¬خواه، برابری¬طلب و سکولار بود. او بارها در استانبول به هیئت کارداران واحد شهری برگزیده شد. صادق از همان اوان جوانى انسانى با هوش،توانا، منظم و با پرنسیپ بود. در دوران دانشجوئى خرج زندگى¬اش را با کار تابستانی در آلمان تهیه می¬کرد و معتقد بود که باید روى پاى خود بایستد و خود چنین راه را ادامه داد.
او علیرغم اینکه براى امرار معاش مجبور به کار بود، همواره شاگردى ممتاز در دانشگاه بود. صادق در اعتراض به جنایات شاه در تاریخ ۱۳۴۷ در خانه خود در استانبول در حالی که فریاد مى¬زد، قاتل من شاه است، در اعتراض به جنایات شاه خود را آتش زد و بعد از دو روز در بیمارستان درگذشت. پیکرش بنا به خواست خانواده اش، توسط اعضای کنفدراسیون به ایران فرستاده شد.