مهرداد بهار در ١٠ مهرماه ١٣٠٨ در خانواده ملک¬الشعرا بهار در تهران متولد شد. پس از اخذ دیپلم از دبیرستان البرز به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت و در رشته زبان و ادبیات فارسى به تحصیل پرداخت. از همان زمان به طور جدى وارد فعالیت¬هاى سیاسى شد و از دانشجویان مبارز و فعال سیاسى دانشکده ادبیات به شمار مى¬آمد. از سال ١٣٣٢ تا ١٣٣۴ به علت فعالیت سیاسى دستگیر و در زندان¬هاى قصر، فلک¬الا¬فلاک و قزل¬قلعه به سر برد. پس از پایان دوره حبس دوباره به دانشگاه رفت و در سال ١٣٣۶ دوره کارشناسى زبان و ادبیات فارسى را به پایان رساند. در زمستان ١٣٣٧ براى ادامه تحصیل به لندن رفت و در پائیز ١٣٣٨ در مدرسه زبان¬هاى شرقى و آفریقائى دانشگاه لندن به مطالعه و پژوهش پرداخت. دوره فوق لیسانس¬اش را در رشته “مطالعات کهن و میانه ایرانى” در سال ١٣۴٢ به پایان برد.
بهار در حین تحصیل در انگلستان جزو مؤسسان کنفدراسیون دانشجویان ایرانى در خارج از کشور بود. او در کنگره دوم کنفدراسیون در لندن (١۶-١٩ دی¬ماه ١٣٣٩) همراه با منوچهر ثابتیان، ژیلا سیاسى،حمید عنایت و محسن رضوانى رهبرى این تشکیلات را به عهده گرفت. این امر بعدها باعث اخراج او از حزب توده که از دوران دانش¬آموزى به آن پیوسته بود، شد. بعدها جزو هواداران خلیل ملکی قرار گرفت و سرانجام از فعالیت¬هاى سیاسى کناره گرفت. در سال ١٣۴۵ با استخدام او در دانشگاه مخالفت شد و بهار براى امرار معاش در بانک مرکزى به صورت مأمور به خدمت درآمد.
بهار در شمار ایران¬شناسانى است که با نگاهى نو به تاریخ و فرهنگ و اساطیر ایرانى نگریسته¬اند. از بهار کتاب¬ها و آثار گرانبهائى بر جاى مانده که گنجینه گرانبهائى از ادبیات و تاریخ ایران است.
مهرداد بهار در تاریخ ٢٢ آبان¬ماه ١٣٧۶ درگذشت.