رحیم در ۲۶ تیرماه ۱۳۲۵ در خیابان گرگان تهران به دنیا آمد و در همان جا به دبستان و دبیرستان رفت. وی تلاش کرد به دانشگاه راه یابد ولی به علت فقر خانوادگی و فوت زودرس پدرش در یک چاپخانه شروع به کار کرد. کماکان عشق به تحصیل او را رها نکرد، لذا تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل در سال ۱۹۷۲ به ایتالیا رود.
رحیم ابتدا در پروجا زبان خواند و سپس به رم رفت و در دانشکده معماری ثبت نام نمود.
او از همان بدو ورودش جذب سازمان دانشجویان شهر رم وابسته به فدراسیون دانشجویان ایرانی در ایتالیا شد. بارها مسئولیت سازمان را در بخش¬ های مختلف تشکیلاتی و فرهنگی به عهده گرفت و همچنین بارها از طرف سازمان به عنوان نماینده در کنگره¬ های فدراسیون شرکت نمود.
او در فعالیت¬ های سازمان دانشجویی همیشه پیشگام بود و سخت¬ ترین کارها را با جان و دل پذیرا می¬ شد. به جرأت می¬ توان گفت که در دوران اقامتش در رم و تا زمانی که سازمان دانشجویی به حیاتش ادامه داد، بخش متنابهی از فعالیت¬ های آن را بر دوش کشید.
او در سال ۱۹۷۴ جذب سازمان انقلابی حزب توده ایران در ایتالیا گردید و پس از تشکیل حزب رنجبران وارد این حزب شد. او از ابتدا مخالف بعضی از مواضع حزبی، از جمله رای دادن به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بود. او تا واپسین لحظات زندگی¬ اش دمی از مبارزه برای آزادی، دمکراسی و استقلال ایران باز نایستاد.
رحیم در سال ۲۰۰۸ دچار سکته مغزی شد و سپس به سرطان ریه مبتلا گردید و سرانجام در ساعت ۷ شب ۹ مارس ۲۰۱۶ در زوریخ (سوئیس) فوت کرد. بنا به توصیه رحیم جسد وی روز شنبه ۱۲ مارس سوزانده و خاکسترش زیر درختی که خود انتخاب کرده بود، پاشیده شد.

خسرو شاکری زند در سال ۱۳۱۷ در تهران متولد شد. او تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان البرز تهران به پایان رساند و سپس در دانشگاه دولتی کالیفرنیا لیسانس اقتصاد گرفت. اوهم چنین در دانشگاه ایندیانا فوق لیسانس گرفت و موفق به اخذ دکترای تاریخ از دانشگاه سوربن پاریس شد. او از فعالین سازمان کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی و نیز سازمان­ های جبهه ملی ایران در اروپا بود.

خسرو در کنگره چهارم به عنوان دبیر بین­ المللی کنفدراسیون انتخاب شد. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی به تدریس تاریخ ایران و آسیای باختری در فرانسه مشغول بود. خسرو شاکری در ۸ تیرماه ۱۳۹۴ در پاریس درگذشت.

آذرهوشنگ توکلى دوران تحصیل دبیرستان را در شبانه¬روزى البرز گذراند و در اوایل دهه ١٩۶٠ براى تحصیل به آلمان رفت. او از همان آغاز در مبارزات دانشجویى خارج از کشور شرکت کرد و پس از چندى به یکى از عناصر برجسته کنفدراسیون بدل شد.
او در نخستین کنگره کنفدراسیون جهانى که در سال ١٩۶٢ در پاریس برگزار شد، شرکت کرد و چندى بعد به عنوان دبیر فدراسیون دانشجویان ایرانى در آلمان انتخاب شد. توکلى از همان آغاز فعالیت در جنبش دانشجویى، به خاطر جدیت و دانش و علاقه¬اى که در فراگیرى مسایل سیاسى و ابتکار در سازماندهى مشى مبارزه از خود نشان داد، توجه دوستانش را برانگیخت و در ادامه همین مبارزه به عضویت سازمان انقلابى درآمد. توکلى نقش مهمى در احیاى جنبش دانشجویى و استحکام و وحدت آن که در همان سال¬هاى اول با تفرقه و انشعاب روبر شده بود ایفا کرد و در رشد و توسعه آن سهیم بود. او در هدایت مبارزات دانشجویى، به ویژه در آلمان نقشى برجسته داشت. توکلى به خانواده¬اى ثروتمند تعلق داشت و در رفع مشکلات مالى سازمان انقلابى کوشا بود.
آذرهوشنگ توکلى در سال ١٩۶٧ در نتیجه تصادف با تراموا در شهر کلن جان باخت.

ژیلا در ۱۱ مهرماه ۱۳۳۴ در تهران متولد شد . او فارغ­ التحصیل رشته کارگردانى از مدرسه عالى تلویزیون و سینما  در سال ١٣۵١ بود. ژیلا براى ادامه تحصیل به فرانسه رفت و در رشته جامعه شناسى سینما از دانشگاه اوت اتور پاریس فوق­ لیسانس گرفت. پس از آن در سمت­ هاى مختلف هنرى از قبیل دستیار کارگردان و برنامه­ ریز، منشى صحنه و مونتور حضور یافت و موفق به ساخت ۱۵ فیلم مستند کوتاه داستانى و تبلیغاتی شد. او دو بار در کشور فرانسه نمایشگاهى را در زمینه نمایش لباس­ های سنتى ایران برگزارنمود. ژیلا در سال ١٣٨١ فیلم (چناران) را ساخت و به عنوان تز دانشگاهى آن را ارائه داد.

ژیلا از بدو ورود به فرانسه  جذب فدراسیون دانشجویان ایرانی در فرانسه گردید. و با نشریه فرهنگى این سازمان همکارى می­ کرد. او هم­چنین به تشکیلات “اتحاد مبارزه در راه آزادى حزب طبقه کارگر” پیوست و بعد از انقلاب به ایران رفت و در بخش زنان حزب رنجبران فعال بود. بعد از یورش رژیم به نیروهاى انقلابى و دستگیرى و اعدام همسرش محمود بزرگمهر بیشتر به فعالیت­ هاى هنری روى آورد و به کارهاى صحنه­ آرائى پرده و طرح لباس پرداخت. ژیلا مهرجوئی در طول سال های فعالیتش با کارگردان هایی چون داریوش مهرجوئی (برادرش)، بهمن فرمان آرا، عباس کیارستمی و رخشان بنی اعتماد همکاری کرد.

ژیلا جمعه ٨ آذر ١٣٩٢ در سن ۶٨ سالگى در تهران درگذشت.

۲