حسن چوپانى در سال ١٣٢۴ در خسروشاه از توابع تبریز در یک خانواده تهیدست زاده شد. در همان جا به دبستان رفت و دبیرستان را در اسکو و تبریز به پایان رساند. حسن علاقه­ مند به تحصیل بود تا این­که به کمک برادرانش براى ادامه تحصیل به ترکیه رفته و آنجا مدرک دکترای خود را در رشته اقتصاد گرفت. در شهر استانبول جذب کنفدراسیون و سپس به جمع هواداران سازمان انقلابى پیوست. در ارتباط با یکى از اعضای سازمان  انقلابى قبل از انقلاب به ایران رفت و در مبارزات مردم آذربایجان علیه دیکتاتورى شرکت جست.

تلاش حسن براى پیدا کردن کارى بعد از انقلاب بی ثمر ماند. مدتى شهردار به عنوان خسروشاه انتخاب شد و سپس به کار صادرات و واردات پرداخت. نداشتن کار دائمى برای امرار معاش خود، همسر و فرزندانش او را به دپرسیون انداخت و در گیرودار با این بیماری دچار سکته قلبى شد و از میان ما رفت.

مهرداد بهار در ١٠ مهرماه ١٣٠٨ در خانواده ملک¬الشعرا بهار در تهران متولد شد. پس از اخذ دیپلم از دبیرستان البرز به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت و در رشته زبان و ادبیات فارسى به تحصیل پرداخت. از همان زمان به طور جدى وارد فعالیت¬هاى سیاسى شد و از دانشجویان مبارز و فعال سیاسى دانشکده ادبیات به شمار مى¬آمد. از سال ١٣٣٢ تا ١٣٣۴ به علت فعالیت سیاسى دستگیر و در زندان¬هاى قصر، فلک¬الا¬فلاک و قزل¬قلعه به سر برد. پس از پایان دوره حبس دوباره به دانشگاه رفت و در سال ١٣٣۶ دوره کارشناسى زبان و ادبیات فارسى را به پایان رساند. در زمستان ١٣٣٧ براى ادامه تحصیل به لندن رفت و در پائیز ١٣٣٨ در مدرسه زبان¬هاى شرقى و آفریقائى دانشگاه لندن به مطالعه و پژوهش پرداخت. دوره فوق لیسانس¬اش را در رشته “مطالعات کهن و میانه ایرانى” در سال ١٣۴٢ به پایان برد.
بهار در حین تحصیل در انگلستان جزو مؤسسان کنفدراسیون دانشجویان ایرانى در خارج از کشور بود. او در کنگره دوم کنفدراسیون در لندن (١۶-١٩ دی¬ماه ١٣٣٩) همراه با منوچهر ثابتیان، ژیلا سیاسى،حمید عنایت و محسن رضوانى رهبرى این تشکیلات را به عهده گرفت. این امر بعدها باعث اخراج او از حزب توده که از دوران دانش¬آموزى به آن پیوسته بود، شد. بعدها جزو هواداران خلیل ملکی قرار گرفت و سرانجام از فعالیت¬هاى سیاسى کناره گرفت. در سال ١٣۴۵ با استخدام او در دانشگاه مخالفت شد و بهار براى امرار معاش در بانک مرکزى به صورت مأمور به خدمت درآمد.
بهار در شمار ایران¬شناسانى است که با نگاهى نو به تاریخ و فرهنگ و اساطیر ایرانى نگریسته¬اند. از بهار کتاب¬ها و آثار گرانبهائى بر جاى مانده که گنجینه گرانبهائى از ادبیات و تاریخ ایران است.
مهرداد بهار در تاریخ ٢٢ آبان¬ماه ١٣٧۶ درگذشت.

مرتضى در سال ١٣٢٠ در تبریز زاده شد. دبستان و دبیرستان را در تبریز به پایان رساند و همانجا در حرکت­ ها و بحث­ های سیاسى روز فعال شد. در سال  ۱۹۶۶ براى ادامه تحصیل به ترکیه رفت و در دانشگاه استانبول ثبت نام نمود. آن موقع رشد جنبش دانشجوئى  شتاب گسترده­ اى علیه رژیم شاه  به خود گرفته بود و دانشجویان را جلب می­ نمود. مرتضى نیز در سال ۱۹۶۷ جذب کنفدراسیون دانشجویان ایرانى در استانبول شد و فعالیت خود را علیه رژیم شاه شدت بخشید. او همزمان به طرفداران سازمان انقلابى پیوست. در پى کودتاى نظامی در سال ١٩٧١ در ترکیه دانشجویان مترقى ایرانى نیز زیر فشار قرار گرفتند تا اینکه حکومت نظامى تصمیم گرفت این دانشجویان را از ترکیه اخراج نماید. مرتضی نیز از ترکیه همراه ١١ نفر از هم­فکرانش اخراج و به ایتالیا (پروجا) رفت. مرتضى یکى از اعضای کنفدراسیون بود که به فرهنگ و ادبیات آذربایجانى نه تنها علاقه­ مند بود، بلکه بدان نیز تسلط کامل داشت. در سال ١٣٧۶ کنفدراسیون تصمیم گرفت نشریه آذری زبان “ستارخان بایراغى” را منتشر نماید که مرتضى نیز یکى از قلم زنان این نشریه بود. همزمان با انقلاب مرتضى هم به ایران رفت و فعالیت  خود را در صفوف ستارخان بایراغى ادامه داد. مرتضى در همین ارتباط از طرف جمهورى اسلامى دستگیر شد و چند ماهى را در زندان گذراند. او در ۲۵ خردادماه ۱۳۷۵ در ایران در گذشت.