عطا در سال ١٣١٠ در شیراز متولد شد. در دبستان به سازمان دانشجوئى حزب توده دل بست و در دبیرستان عضو فعال سازمان جوانان این حزب شد. در سال ١٣٣۶ براى تحصیل به اتریش رفت و در شهر لئوبن در رشته معدن¬شناسى نام¬نویسی کرد. با اوجگیرى مبارزات دانشجویان عطا نیز به صفوف کنفدراسیون پیوست و یکى از فعالین شهر لئوبن شد. زمانى که جنبش اعتراضی جوانان توده¬اى علیه رهبرى کمیته مرکزى این حزب شورش کرد، عطا نیز یکى از آنان بود و در پى¬ریزى جلسه تدارکاتى مونیخ (١٣۴٣) نقش مؤثرى داشت که به تشکیل سازمان انقلابى انجامید. عطا به اتفاق ایرج کشکولى در رابطه با جنبش عشایر جنوب در سال ١٣۴٣ از سوى سازمان انقلابى به ایران فرستاده شد و با شکست این جنبش دوباره به اروپا رفت. و بعد از یک دوره آمادگى به منطقه خلیج رفت و در آنجا میان کارگران ایرانى به کار سیاسى و سازمان¬دهى پرداخت. سرانجام در آستانه انقلاب به ایران رفت و در کنگره اول حزب رنجبران (١٣۵٨) به عضویت دفتر سیاسى حزب در آمد. با یورش جمهورى اسلامی به نیروهاى انقلابى عطا نیز مخفى شد و پس از مدتى عازم کردستان شد. در این راه نرسیده به مقر حزب رنجبران در بالاى کوه¬هاى کردستان که عطا عاشقش بود در اثر سکته قلبى جان باخت.