غلامحسین اهرابی در سال ۱۳۲۴ در تهران به دنیا آمد. تحصیلاتش را در دانشگاه تهران در رشته فیزیک به پایان رساند. در مبارزات دانشجویی سال­ های دهه ۴۰ شرکت داشت و در جریان اعتصاب دانشگاه­ ها و برگزاری مراسم شب هفت جهان پهلوان تختی نقش مهمی بازی کرد. پس از دستگیری عده­ ای از فعالین این دوره تصمیم به ترک ایران گرفت. در سال ۱۳۵۲ راهی آلمان و در شهر برلین اقامت گزید. از نخستین روز ورودش به واحد کنفدراسیون شهر برلین پیوست. او که قلبش مثل اکثر جوانان سیاسی آن دوره برای مارکسیسم و آرمان والای زحمتکشان می­ تپید، به عنوان مبارزی پیشرو به عضویت سازمان انقلابی درآمد.

با اوجگیری مبارزات مردم در داخل کشور، اهرابی درسال ۱۳۵۶ به ایران بازگشت و مبارزه­ اش را همراه مردم ایران ادامه داد. اما پس از مدتی کوتاه توسط سازمان جاسوسی رژیم شاه دستگیر و روانه زندان شد.

اهرابی پس از تشکیل حزب رنجبران در سال ۱۳۵۸ به آن پیوست و از کادرهای برجسته حزب رنجبران شد.

حسین هرگز علم دانشگاهی خود را به رخ مردم نمی ­کشید و خود را سرباز زحمتکشان می­خواند. شاید به جز تعداد انگشت­ شماری از دوستان نزدیکش، کس دیگری نمی­ دانست که او فارغ­ التحصیل رشته فیزیک دانشگاه تهران است.

غلامحسین اهرابی در سال ۱۳۶۲ دستگیر شد. مقاومت­ های او خشم شکنجه­ گران را برانگیخت و از این رو او را روزهای متوالی از پا آویزان کردند و ناخن­ های دست و پایش را کشیدند. حسین را سرانجام در سحرگاه ۲۲ خرداد ۱۳۶۳ درحیاط زندان وکیل آباد  مشهد، به دار آویختند.