آذرهوشنگ توکلى دوران تحصیل دبیرستان را در شبانه¬روزى البرز گذراند و در اوایل دهه ١٩۶٠ براى تحصیل به آلمان رفت. او از همان آغاز در مبارزات دانشجویى خارج از کشور شرکت کرد و پس از چندى به یکى از عناصر برجسته کنفدراسیون بدل شد.
او در نخستین کنگره کنفدراسیون جهانى که در سال ١٩۶٢ در پاریس برگزار شد، شرکت کرد و چندى بعد به عنوان دبیر فدراسیون دانشجویان ایرانى در آلمان انتخاب شد. توکلى از همان آغاز فعالیت در جنبش دانشجویى، به خاطر جدیت و دانش و علاقه¬اى که در فراگیرى مسایل سیاسى و ابتکار در سازماندهى مشى مبارزه از خود نشان داد، توجه دوستانش را برانگیخت و در ادامه همین مبارزه به عضویت سازمان انقلابى درآمد. توکلى نقش مهمى در احیاى جنبش دانشجویى و استحکام و وحدت آن که در همان سال¬هاى اول با تفرقه و انشعاب روبر شده بود ایفا کرد و در رشد و توسعه آن سهیم بود. او در هدایت مبارزات دانشجویى، به ویژه در آلمان نقشى برجسته داشت. توکلى به خانواده¬اى ثروتمند تعلق داشت و در رفع مشکلات مالى سازمان انقلابى کوشا بود.
آذرهوشنگ توکلى در سال ١٩۶٧ در نتیجه تصادف با تراموا در شهر کلن جان باخت.

ژیلا در ۱۱ مهرماه ۱۳۳۴ در تهران متولد شد . او فارغ­ التحصیل رشته کارگردانى از مدرسه عالى تلویزیون و سینما  در سال ١٣۵١ بود. ژیلا براى ادامه تحصیل به فرانسه رفت و در رشته جامعه شناسى سینما از دانشگاه اوت اتور پاریس فوق­ لیسانس گرفت. پس از آن در سمت­ هاى مختلف هنرى از قبیل دستیار کارگردان و برنامه­ ریز، منشى صحنه و مونتور حضور یافت و موفق به ساخت ۱۵ فیلم مستند کوتاه داستانى و تبلیغاتی شد. او دو بار در کشور فرانسه نمایشگاهى را در زمینه نمایش لباس­ های سنتى ایران برگزارنمود. ژیلا در سال ١٣٨١ فیلم (چناران) را ساخت و به عنوان تز دانشگاهى آن را ارائه داد.

ژیلا از بدو ورود به فرانسه  جذب فدراسیون دانشجویان ایرانی در فرانسه گردید. و با نشریه فرهنگى این سازمان همکارى می­ کرد. او هم­چنین به تشکیلات “اتحاد مبارزه در راه آزادى حزب طبقه کارگر” پیوست و بعد از انقلاب به ایران رفت و در بخش زنان حزب رنجبران فعال بود. بعد از یورش رژیم به نیروهاى انقلابى و دستگیرى و اعدام همسرش محمود بزرگمهر بیشتر به فعالیت­ هاى هنری روى آورد و به کارهاى صحنه­ آرائى پرده و طرح لباس پرداخت. ژیلا مهرجوئی در طول سال های فعالیتش با کارگردان هایی چون داریوش مهرجوئی (برادرش)، بهمن فرمان آرا، عباس کیارستمی و رخشان بنی اعتماد همکاری کرد.

ژیلا جمعه ٨ آذر ١٣٩٢ در سن ۶٨ سالگى در تهران درگذشت.

۲

حسن چوپانى در سال ١٣٢۴ در خسروشاه از توابع تبریز در یک خانواده تهیدست زاده شد. در همان جا به دبستان رفت و دبیرستان را در اسکو و تبریز به پایان رساند. حسن علاقه­ مند به تحصیل بود تا این­که به کمک برادرانش براى ادامه تحصیل به ترکیه رفته و آنجا مدرک دکترای خود را در رشته اقتصاد گرفت. در شهر استانبول جذب کنفدراسیون و سپس به جمع هواداران سازمان انقلابى پیوست. در ارتباط با یکى از اعضای سازمان  انقلابى قبل از انقلاب به ایران رفت و در مبارزات مردم آذربایجان علیه دیکتاتورى شرکت جست.

تلاش حسن براى پیدا کردن کارى بعد از انقلاب بی ثمر ماند. مدتى شهردار به عنوان خسروشاه انتخاب شد و سپس به کار صادرات و واردات پرداخت. نداشتن کار دائمى برای امرار معاش خود، همسر و فرزندانش او را به دپرسیون انداخت و در گیرودار با این بیماری دچار سکته قلبى شد و از میان ما رفت.

مهرداد بهار در ١٠ مهرماه ١٣٠٨ در خانواده ملک¬الشعرا بهار در تهران متولد شد. پس از اخذ دیپلم از دبیرستان البرز به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت و در رشته زبان و ادبیات فارسى به تحصیل پرداخت. از همان زمان به طور جدى وارد فعالیت¬هاى سیاسى شد و از دانشجویان مبارز و فعال سیاسى دانشکده ادبیات به شمار مى¬آمد. از سال ١٣٣٢ تا ١٣٣۴ به علت فعالیت سیاسى دستگیر و در زندان¬هاى قصر، فلک¬الا¬فلاک و قزل¬قلعه به سر برد. پس از پایان دوره حبس دوباره به دانشگاه رفت و در سال ١٣٣۶ دوره کارشناسى زبان و ادبیات فارسى را به پایان رساند. در زمستان ١٣٣٧ براى ادامه تحصیل به لندن رفت و در پائیز ١٣٣٨ در مدرسه زبان¬هاى شرقى و آفریقائى دانشگاه لندن به مطالعه و پژوهش پرداخت. دوره فوق لیسانس¬اش را در رشته “مطالعات کهن و میانه ایرانى” در سال ١٣۴٢ به پایان برد.
بهار در حین تحصیل در انگلستان جزو مؤسسان کنفدراسیون دانشجویان ایرانى در خارج از کشور بود. او در کنگره دوم کنفدراسیون در لندن (١۶-١٩ دی¬ماه ١٣٣٩) همراه با منوچهر ثابتیان، ژیلا سیاسى،حمید عنایت و محسن رضوانى رهبرى این تشکیلات را به عهده گرفت. این امر بعدها باعث اخراج او از حزب توده که از دوران دانش¬آموزى به آن پیوسته بود، شد. بعدها جزو هواداران خلیل ملکی قرار گرفت و سرانجام از فعالیت¬هاى سیاسى کناره گرفت. در سال ١٣۴۵ با استخدام او در دانشگاه مخالفت شد و بهار براى امرار معاش در بانک مرکزى به صورت مأمور به خدمت درآمد.
بهار در شمار ایران¬شناسانى است که با نگاهى نو به تاریخ و فرهنگ و اساطیر ایرانى نگریسته¬اند. از بهار کتاب¬ها و آثار گرانبهائى بر جاى مانده که گنجینه گرانبهائى از ادبیات و تاریخ ایران است.
مهرداد بهار در تاریخ ٢٢ آبان¬ماه ١٣٧۶ درگذشت.

مرتضى در سال ١٣٢٠ در تبریز زاده شد. دبستان و دبیرستان را در تبریز به پایان رساند و همانجا در حرکت­ ها و بحث­ های سیاسى روز فعال شد. در سال  ۱۹۶۶ براى ادامه تحصیل به ترکیه رفت و در دانشگاه استانبول ثبت نام نمود. آن موقع رشد جنبش دانشجوئى  شتاب گسترده­ اى علیه رژیم شاه  به خود گرفته بود و دانشجویان را جلب می­ نمود. مرتضى نیز در سال ۱۹۶۷ جذب کنفدراسیون دانشجویان ایرانى در استانبول شد و فعالیت خود را علیه رژیم شاه شدت بخشید. او همزمان به طرفداران سازمان انقلابى پیوست. در پى کودتاى نظامی در سال ١٩٧١ در ترکیه دانشجویان مترقى ایرانى نیز زیر فشار قرار گرفتند تا اینکه حکومت نظامى تصمیم گرفت این دانشجویان را از ترکیه اخراج نماید. مرتضی نیز از ترکیه همراه ١١ نفر از هم­فکرانش اخراج و به ایتالیا (پروجا) رفت. مرتضى یکى از اعضای کنفدراسیون بود که به فرهنگ و ادبیات آذربایجانى نه تنها علاقه­ مند بود، بلکه بدان نیز تسلط کامل داشت. در سال ١٣٧۶ کنفدراسیون تصمیم گرفت نشریه آذری زبان “ستارخان بایراغى” را منتشر نماید که مرتضى نیز یکى از قلم زنان این نشریه بود. همزمان با انقلاب مرتضى هم به ایران رفت و فعالیت  خود را در صفوف ستارخان بایراغى ادامه داد. مرتضى در همین ارتباط از طرف جمهورى اسلامى دستگیر شد و چند ماهى را در زندان گذراند. او در ۲۵ خردادماه ۱۳۷۵ در ایران در گذشت.