سیامک در سال ۱۳۲۳ متولد شد. در دبیرستان البرز جزو فعالین این دبیرستان بود. در سال ١٣۴٢ براى تحصیل به آمریکا رفت. و در کالیفرنیا به صفوف کنفدراسیون پیوست و در این دوره جزو فعالین جنبش ضد جنگ ویتنام در آمریکا بود. همان زمان نامش توسط اف بى آى در فهرست کمونیست ها ثبت شد. سیامک جزوه بنیان گذاران سازمان انقلابیون کمونیست( م- لام) و رهبر ایدوئولوژیک- سیاسى این سازمان بود. این سازمان در سال ۱۹۶۸در آمریکا إیجاد شد.
سیامک در سال ١٣۵٧ به ایران برگشت. وى طراح اصلى قیام سربداران و رهبر اصلى آن بود. سیامک در بهمن ماه سال ١٣۶٠ یک روز پس از شکست قیام آمل دستگیر شد و در سال ١٣۶٣ به جوخه اعدام سپرده شد.
جهانگیر حسنلی در بیست و چهارم فروردین ۱۳۱۰ در یک خانواده مهاجر در تهران به دنیا آمد و جمعه ۳۱ فروردین ۱۳۹۷ چشم از جهان فروبست. جهانگیر دو سال در دانشکده معماری دانشگاه تهران مشغول به تحصیل بود، در سال ۱۳۳۸ برای ادامه تحصیل رهسپار رم (ایتالیا) شد و در دانشکده معماری دانشگاه رم به تحصیلاتش ادامه داد و سپس از همان دانشکده فارغ¬التحصیل شد. در تمامی این سالها جهانگیر در دل آرزو داشت تا همراه و همگام با تمامی نیروهای مترقی و مبارز ایران، معمار ایرانی آزاد، آباد و دمکراتیک گردد، ایرانی که در آن زندان شکنجه و اعدام نباشد، ایرانی که در آن عدالت اجتماعی برپا گردد. جهانگیر از ابتدای ورود به ایتالیا وارد صفوف دانشجویان مبارز و مترقی کنفدراسیون شد. جهانگیر در تمام جلسات سازمان دانشجویی شهر رم شرکت فعال داشت. دوستانش غیبت او را در جلسات به یاد ندارند. زمانی که به عضویت “سازمان انقلابی” درآمد از همان آغاز، در بخش مخفی سازمان به فعالیت خود ادامه داد و وظایف حساسی بر عهده¬اش گذاشته شد. چهار ماه پیش از مرگ، جهانگیر متوجه توموری در پشت چشمش شده بود و درد امانش را بریده بود..جهانگیر حسنلی در تمام عمرش به آرمانش، دمکراسی و سوسیالیزم وفادار ماند.
او تنها و آرام ساعت یک بعد از ظهر روز ۳۱ فروردین چشم از این جهان فرو بست. قبل از مرگش خواهان اهدای جسدش به دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شده بود.
اصغر از جمله فعالان کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی در آلمان بود که در تحکیم آن نقشی فعال داشت. در این راه افشاگریهای او از رژیم شاه به یادماندنیست. در همین راستا میتوان به مقالهاش با عنوان “پنجاه سال خیانت و جنایت رژیم پهلوی” به سمینار گوتینگن در آلمان اشاره کرد. او طرفدار اتحاد تمام نیروهای ملی و چپ در کنفدراسیون بود. گرچه خود با مطالعه و بررسی، از خط مشی ملی و مصدقی عبور کرده و به جبهه چپ و “سازمان انقلابی” پیوسته بود، پیوستهایام از وحدت همه نیروهای مترقی در کنفدراسیون دفاع مینمود. اصغر در رأس هیئتی به سال ۱۹۷۷ به منظور کمک و آموزش از جنبش آزادی¬بخش فلسطین عازم فلسطین شد و به مدت ۲ سال در آنجا خدمت کرد. گزارش فعالیت گروه را به صورت جزوه¬ای در اختیار کنفدراسیون قرار داد. اصغر در اواخر فروردین ماه سال ۱۳۹۳ در تهران درگذشت.
پرویز نعمان از دبیران کنفدراسیون دانشجویان ایرانى بعد از یک دوره بیمارى طولانى در انگلستان درگذشت. به خواست پرویز، جسدش را سوزاندند و خاکسترش را به امانت در آرامگاهى که کارل مارکس در آن غنوده است در “هایت گیت” لندن گذاشتند.
پرویز از بنیانگذاران سازمان انقلابى حزب توده ایران بود که در کنفرانس تدارکى مونیخ در آذر سال ١٣۴٣ شرکت و نقش مهمى داشت. او بعد از کنفرانس کادرهاى سازمان انقلابی حزب توده ایران در بلژیک به تاریخ (١٣۴۶) از سازمان جدا شد و فعالیتش را در کنفدراسیون ادامه داد. او در کنگره چهارم کنفدراسیون درشهر کلن به تاریخ (١٣-١٧ دیماه ١٣۴٣) دبیر فرهنگى این سازمان شد. پرویز در زمینه کارهاى هنرى که رشته تحصیلش هم بود، فعالیت داشت.
حسین مظلومی در سال ۱۳۲۵ زاده شد. حسین از فعالین پرکار کنفدراسیون دانشجویان در آمریکا بود. وی پس از اخذ دیپلم دبیرستان دو سالی به عنوان سپاهی در روستاهای ایران خدمت کرد. زندگی در فقر و عقب ماندگیدر کنار هموطنانش نقشی ماندگار بر شخصیت دلسوز و مهربان او داشت. در سال های دانشجویی در آمریکا به صفوف “سازمان انقلابی” پیوست و فداکاری ها کرد. در دوران انقلاب با همسرش به ایران بازگشت و به مبارزات حزبی ادامه داد. حسین در سال ۱۳۶۸ در آمریکا درگذشت.
بهرام دژبخش یکی از کادرهای برجسته سازمان انقلابی و مسئول این سازمان در شهر برلین بود. او به همراه بهرام راد سالها نقشی مؤثر در فعالیتهای کنفدراسیون دانشجویان و محصلین ایرانی در خارج از کشور داشت. دوستان و یاران بهرام به خوبی نقش برجسته و خستگی ناپذیر او را علیه رژیم استبدادی شاه و سلطه بیگانگان به یاد دارند. هر جا که مبارزه بود، او نیز بود؛ مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی در کشور، مبارزه علیه نمایش های جشن های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی و سرانجام مبارزه به راه سوسیالیسم. بهرام اندیشمند و سخنوری توانا بود. یکی از نخستین کسانی بود که پس از انقلاب در ماهیت کشور شوروی در دانشگاه تهران سخنرانی کرد. جذابیت موضوع و تازهگی آن به آن اندازه بود که متن آن به شکل جزوهای انتشار یافت و مورد بحثهای دامنهدار قرار گرفت.
بهرام به ادبیات عشق می ورزید و خود نیز گاه شعر می سرود. شعرهایش در جمع دوستان و نشستهای سازمانی خوانده می شد و مورد استقبال قرار می گرفت. دوستان بسیاری هنوز شعری را که او برای زندهیاد بشیر خسروی که به راه پیوستن به جنبش داخل کشور در منطقه کردستان به دست عوامل بارزانی کشته شده بود، به یاد دارند.
بهرام دژبخش در پنجم ماه یونی ۲۰۱۴ نابهنگام در تهران درگذشت.
منوچهر ثابتیان در سال ١٣٠۶ در تهران در یک خانواده بهائی مذهب به دنیا آمد. دبیرستان را در کالج البرز تهران به پایان رساند. او در سال ١٩۴۶ به عنوان شاگرد ممتاز به بریتانیا رفت و آنجا بود که به جمع فعالین حزب توده پیوست. ثابتیان در دانشگاه لندن پزشکى خواند و از جمله جراحان برجسته و سرشناس بریتانیا گردید. او در کنگره اول کنفدراسیون در هایدلبرگ همراه روح الله حمزه اى و منوچهر هزارخانى به سمت دبیران کنفدراسیون انتخاب شدند. او همچنین در کنگره دوم به همراه مهرداد بهار، ژیلا سیاسى، محسن رضوانى و حمید عنایت به عنوان دبیران انتخاب گشتند. ثابتیان نمونه برجسته یک فعال سیاسى، جراح برجسته و متخصص بود و تا لحظات آخر زندگی اش این خصوصیات را حفظ نمود.
زمانى که زمین لرزهای شدید در بوئین زهرا (۱۹۶۲) هزاران نفر را بى خانمان کرده بود، ثابتیان همراه کنفدراسیون نقش مهمى در جمع آورى و ارسال دارو و کمک هاى امدادی ایفا کرد.
کنفدراسیون اولین دبیر خود را در ٢١ اردیبهشت ١٣٩٢ در لندن از دست داد و بنا به خواست خود او، در گورستان هایت گیتبه به خاک سپرده شد.
تورج در ۲۲ بهمن ماه ۱۳۲۱ در تهران به دنیا آمد. همانجا به دبستان و دبیرستان رفت و در سال ۱۳۴۲ دیپلم گرفت. اواخر سال ۴۲ به آلمان رفت و در شهر اشتوتگارت سکونت یافت. سپس به مونیخ رفت و در دانشکده معماری ثبت نام نمود و در سال ۱۳۵۲ بعد از به پایان رساندن تحصیل به هامبورگ رفت.
فعالیت سیاسی تورج از همان اوایل ورود به آلمان در صفوف کنفدراسیون آغاز شد و همزمان از هواداران سازمان انقلابی بود. در پاییز سال ۱۳۵۰ رژیم شاه جشنهای ۲۵۰۰ ساله خود را در شیراز سازماندهی میکرد. کنفدراسیون در مقابله با این جشنها فعالیتهای سراسری را سازمان داد. او در این مبارزات کنفدراسیون نقش فعالی را به عهده داشت.
تورج عمیقاً به وحدت جنبش دانشجویی اعتقاد داشت و زمانی که این وحدت خدشه دار شد، با تمام نیرو در جلوی انشعاب ایستاد. تورج در شهر هامبورگ همواره در پشتیبانی از مبارزات آزادی خواهانه مردم ایران فعال بود.
تورج سال ها با بیماری سرطان مبارزه کرد و متاسفانه در روز شنبه ۲۳ مرداد ۱۳۹۵ در هامبورگ درگذشت.
You must be logged in to post a comment.